Rozdział 80 cz 2.

Komentujesz = Motywujesz 

 <notatka na dole...WAŻNA>

Chłopcy zaczęli sie bić, w pewnym momencie, Taylor niefortunnie popchnął Ross'a który upadł uderzając tyłem głowy o podłogę. 

Poczułem ogromny ból z tylu głowy, usłyszałem głos Laury. 

-Ross!!!

Słyszałem jej krzyki i zemdlałam. Nie wiem ile byłem nie przytomny, nagle zobaczyłem białe światło, zaczęło mi się wyjawiać, co raz więcej szczegółów. Okazało się, że byłem przed halą koncertową, w której mieliśmy zagrać koncert za kilka dni. Z hali ktoś wychodził, przyjrzałem się sie bliżej to był Riker a zaraz za nim Rydel, Rocky, Ratliff i.... Ja?!, Przecież to nie możliwe! Ja stoję tu a nie tam!. Chwilę, skoro ja jestem tu, a tam też, to jest wizja. Teraz wiem, co się wydarzy za kilka dni!. Postanowiłem się przyjrzeć temu bliżej, nagle ten drugi ja rzucił gitarą o ziemie i zaczął popychać Riker'a. Co ja wyprawiam? Chyba z złej atmosferze moja kopia wsiadła do autobusu z resztą zespołu i odjechała. Przed oczami pojawiła się mgła, która nagle znikła teraz widziałem nasz autobus jadący dosyć szybko przez nie oświetloną drogę. To, co zobaczyłem mnie przeraziło, oni..., oni się... rozbili autobusem?!.  I to przeze mnie, bo ja sie z nimi wykłócałem?!. Nagle wszystko zniknęło, zrobiło sie czarno. Odzyskiwałem przytomność

-Ross, słyszysz mnie?!- Krzyczała Laura.

Ross otworzył oczy, i mnie przytulił. W czasie, gdy mój chłopak leżał nie przytomnie, Taylor przestraszył sie i uciekł. Ross był wyraźnie podenerwowany.

-Ross odezwij się?!

-Przepraszam cię!, to wszystko moja wina!, to ja mu odbiłem dziewczynę!.

-Kochanie, to było dawno. Uspokój się musimy się z tond wydostać

-Słuchaj miałem wizję... - Opowiedziałem dla Laury cały swój świadomy sen.
-Ross, nigdy do takiego czegoś nie dojdzie rozumiesz?!
-Ale Laura...
-Niema żadnego, ale! Rusz się trzeba wracać do domu.
Podniosłem się z ziemi, zaczęliśmy z Laurą szukać wyjścia. Trochę nam to zajęło, po jakimś czasie znaleźliśmy drzwi, ale były zamknięte na oko widoczną starą kłódką. Wziąłem ciężką metalową rurkę i uderzyłem w nią z całej siły. Na nasze szczęście kłódka się otworzyła. Wyszliśmy na zewnątrz było strasznie ciemno nie wiedzieliśmy, która godzina, ale kojarzyłem to miejsce tylko nie wiedziałem skąd.
-Laura, ja znam to miejsce!
-Wiesz gdzie jesteśmy?!·

-Czekaj, chodź na tamto wzgórze.
Weszliśmy na wysoką górką, tak jak się spodziewałem po drugiej stronie było jezioro. Już wiedziałem gdzie jesteśmy.
-Laura, kochanie wiem gdzie jesteśmy. Widzisz tamto jeziorko z lampami?
-Tak.
-Jeździliśmy tutaj z rodzicami jak byliśmy mali. Z tego by wychodziło, że to jest stary tartak. Bardzo stary. Kochanie, jeśli pójdziemy wzdłuż tej drogi dojdziemy do stacji paliw. Z stamtąd zadzwonimy do domu, numer znam na pamięć.
-Więc, na co czekamy?·-Wiesz jest drobny problem to bardzo daleko. Samochodem to jakieś trzydzieści minut się jechało.
-Po drodze możemy się zatrzymać i przespać, co ty na to?
-Dobrze, chodźmy.
Siedzieliśmy w salonie odchodząc od zmysłów, gdzie jest Ross i Laura. Postanowiliśmy ich poszukać w miejscach gdzie często chodzili. Mieliśmy małe szanse, bo dochodziła dwunasta w nocy, ale to mój brat nie obchodzi mnie nic ja go muszę znaleść!
-Idziemy!
-Riker gdzie jest dwunasta! - Zapytali rodzice.
-Słuchajcie to mój brat, nie wiem jak wy, ale ja go jadę szukać!
-Jadę z tobą - Stwierdził Ratliff.
-I ja. - Tym razem Rocky.
-Wszyscy jedziemy, prócz Vanessy i Rydel, one zostaną z Rachel na wypadek jak by wrócili.
-Dobrze - Dziewczyny nie zaprzeczały.
-Pojedziemy na dwa auta. Ja, Ratliff i Rocky w jednym a wy z Diego drugim okej?!
-Dobrze synu, tylko gdzie jedziemy?
-Najpierw do parku, przed ulubiony klub muzyczny Ross'a, na to kamienne wzgórze i na polane. Tylko tam chodzą.
Wszyscy przytaknęli.
Wyszliśmy z domu, odpaliliśmy samochody i ruszyliśmy w drogę, w przeciągu niecałej godziny objechaliśmy wszystkie wyznaczone przeze mnie miejsca i nie znaleźliśmy ich. Zaparkowaliśmy na parkingu przed sklepem i wysiedliśmy z samochodów, aby się naradzić.
-Nigdzie ich niema synku.- Powiedziała Stromie przez łzy.
-Spokojnie mamo, posłuchaj znasz jeszcze jakieś miejsce, do którego lubił chodzić bądź jeździć?
-Nie!
-Pomyśl proszę.
-Czekaj, Riker pamiętasz to jezioro, na które jeździliśmy, co roku?, Ostatnio jak rozmawialiśmy z Ross'em wspominał o nim, że chciałby tam zabrać Laure na randkę. - Wspomniał Ratliff.
-Tak, na randkę o północy geniuszu? - Powiedział sarkastycznie Rocky
-Czekaj sprawdźmy to!.
Ponownie wsiedliśmy do aut i udaliśmy się w stronę naszego ulubionego jeziora.
W czasie, gdy rodzina i przyjaciele szukali pary, zdążyła ona dojść do nie całej ćwiartki z ich drogi. Byli zmęczeni głodni i wyziębieni. Mieli na sobie lekkie ubrania. Laura krótką sukienkę a Ross jedynie spodnie i podkoszulek. Nie dali rady dalej iść, postanowili położyć się na mchu. Leżeli na dość ostrym zakręcie wtuleni w siebie. Nie liczyli na niczyją pomoc...

-Laura?
-Tak?
-Przepraszam, całe życie tylko przeze mnie cierpisz.
-Nie prawda kochanie, nie waż się tak mówić.
-Praw...
Laura położyła palec na moich ustach.
-Ciiii.!!, Słyszysz?
-Co?
-Nic, chyba sowa.
Ross i Laura w jednakowej pozycji leżeli dość długi czas, lekko zaczął im doskwierać sen. -Riker, patrz!
-Nie strasz mnie cholera!, co!
-Stój zatrzymaj się!, to oni.! -Wrzasnął Rocky.
Gwałtownie zahamowałem, a rodzice za mną. Wybiegłem z auta w kierunku rzekomo naszej szukanej pary. Po kilkunastu metrach zauważyłem że to faktycznie oni!. Pobiegłem ile sił w nogach i oboje ich przytuliłem. 
-Riker,?
-Tak Ross to ja.
-Zimno.
-Cholera, ile już tak leżycie?
-Nie mam pojęcia pół godziny, może więcej.
-Wstawajcie.
Para posłusznie wstała, byli bladzi i lodowaci.
-Masz, moją kurtkę i bluzę Ross.
-Dziękuję. 
-Rocky daj kurtkę i bluzę.- Poprosił Riker.
-Już.
-Proszę Laura.
-Dziękuję.
Wszyscy poszliśmy w stronę auta. Rodzice i Diego zaczęli biec w naszą stronę. Wszyscy się cieszyliśmy, że ich znaleźliśmy, wziąłem Ross'a i Laure do naszego auta razem z Rocky'm i Ell'em, i pojechaliśmy w kierunku domu...

CDN :)

__________________

To jest ostatni rozdział napisany przez Kasię... 

Postanowiłam dać Kasi trochę czasu, gdyż w pewnym sensie nie wywiązywała się z roli i odchodzi na jakiś czas..

Zastąpi ją Patrycja(Pysiek) i może się wam to nie podobać, ale taka moja decyzja i jej nie zmienię! Jasne? I Nie obrażajcie ani Kaśki, ani Patrycji! 

Rozdziały postaramy się dodawać razem z Patrycją dość regularnie :)

Pozdrawiam i życzę miłej nocy ! <3 ~Renia