Dedykacja dla Black777 oraz naszej kochanej Nicoli Lynch!
~Laura~
Po wszystkich
męczarniach związanych z nagrywaniem płyty, w końcu się nam udało. Udało się
nam skończyć tą genialną płytkę. Yeah! Nie wiem czemu, ale cieszę się jak
głupia. Wygłupialiśmy się z chłopakami, gdy nagle przyszedł do nas Marshal.
-Witajcie
kochani! – krzyknął radośnie, a potem podszedł do mnie i musnął delikatnie moją
dłoń, a z chłopakami przybił „żółwika”.
-Cześć Marshal –
odezwaliśmy się z uśmiechem na ustach.
-Wyczuwam chyba
znakomite humory. Skończyliście nagrywać? Jak wam się razem pracowało?
-Super!
Świetnie! Idealnie! – krzyknął Dean, Sean i Kit na co się jeszcze szerzej uśmiechnęłam.
-Jak się ma
taką piękną dziewczynę u boku… Chociaż czasem pokazuje swoje Różki, to wszystko
jest idealne. Nigdy nie pracowałem z lepszą osobą niż Laura. – odparł Kieran, a
ja Ne te słowa poczułam, że po raz kolejny się rumienię. Chwila
co? Znowu się zarumieniłam?
-No to bardzo
się cieszę, że się dogadaliście. Wasza płyta będzie idealna! Założę się, ze
waszym fanom na pewno się spodoba. A teraz wybaczcie, muszę coś jeszcze załatwić. Do
zobaczenia- krzyknął wychodząc.
-Do zobaczenia!
– krzyknęliśmy i wróciliśmy do wygłupiania się.
-Dobra kochani,
co teraz robimy? Płyta nagrana, mamy czas dla siebie jeszcze przez najbliższy miesiąc.
-Hmmmm, może
jakiś spacer, a potem dyskoteka? – Zapytał Kieran
Znam
krótko chłopaków, ale wiedziałam, że lubią imprezować.
-Myślę, że to
dobry pomysł- odparłam, a reszta kiwnęła potwierdzająco głową.
-No dobrze ślicznotko,
ale teraz powiedz ile potrzebujesz czasu? – Tym razem spytał Kit pokazując w
uśmiechu swoje białe ząbki.
-Dwie godziny
starczą… Tak, na pewno starczą – uśmiechnęłam się szeroko
-Okeeej o dwudziestej
będą u Ciebie, a teraz chodźmy, bo limuzyna czeka – powiedział Kieran i razem z
resztą zeszli na dół i weszli do auta.
Po piętnastu
minutach byliśmy pod moim hotelem.
-Do zobaczenia
o dwudziestej- Kieran pocałował mnie w policzek, a ja wysiadłam z auta
-Do
zobaczenia!- krzyknęłam wchodząc do budynku. Poszłam na recepcje, wzięłam kluczyk
i po chwili byłam na piętrze w którym znajduje się mój pokój. Gdy byłam już w
swoim apartamencie zdjęłam buty i od razu poszłam w stronę łazienki żeby wziąć kąpiel. Jak już skończyłam, wysuszyłam włosy i zabrałam się za zrobienie makijażu, bo
jakby nie patrzeć muszę jakoś wyglądać przy chłopakach, którzy swoja droga
okazali się naprawdę dobrymi przyjaciółmi. Została mi jeszcze godzina, więc postanowiłam
odpalić laptopa i zadzwonić do Lynch’ów. Nie czekając długo na ekranie pojawiła
mi sie Delly, Paula, Monika i chłopcy. Oczywiście bez Rossa...
-Cześć kochani!
Jak tam w słonecznej Kali? I najważniejsze co u Rossa? Jak się ma?
-Cześć Lau! W Kalifornii upał, a u Rossa? Hymmm zawsze to samo. Jest pewnie gdzieś w domu
albo na mieście.
-Och? A tak naprawdę
to co z nim? Nie mówicie mi całej prawdy! Wiem to.
-Laura on się
zmienia! To nie do pomyślenia! Zrób coś. -krzyknęła Delly
-Co ja mogę zrobić?
Wracam dopiero za miesiąc, a jak dzwonie to nigdy go nie ma, albo jak dzwonie
na jego komórkę nie odbiera! -sama nie wiem czemu też zaczęłam krzyczeć
-Dobra uspokójmy
się wszyscy. -powiedziała Paula
- A co tam w Nowym Yorku Lau? Jak nagrania? O i jak ci przystojniacy co nagrywasz z nimi?- zapytała za Co
dostała kuksańca w bok od Rockyego.
-Skończyliśmy
nagrywać płytę, myślę, że będzie idealna, a co do chłopaków? Bardzo się cieszę,
że ich poznałam są naprawdę bardzo fajni.
Rozmawialiśmy
tak o wszystkim i o niczym, aż do drzwi mojego pokoju, ktoś zapukał. O Matko!
To już dwudziesta. Jak sądziłam, za drzwiami był Kieran, który swoją drogą bardzo ładnienie wyglądał. Laura Stop!
-Cześć kochana!
Gotowa? – chłopak pocałował mnie w policzek.
-No tak… Czekaj
chwile muszę pożegnać się z przyjaciółmi. – złapałam Kierana za rękę i
podeszliśmy do Laptopa.
-Ymmm,
słuchajcie to jest, to jest Kieran, chłopak z zespołu z którym nagrywałam płytę.
-Ummm.. Hej-
Rydel, Paula, Monika i chłopaki odpowiedzieli niepewnie, a w tym samym czasie w
salonie pojawił się Ross.
-Słuchajcie,
czy mogę wam porwać Laurę? Chcę z nią iść na spacer, a potem z chłopakami na imprezę. - odezwał się Kieran, a ja w kamerze zobaczyłam Rossa, serce zaczęło mi mocniej
walić, ale w końcu wydusiłam parę słów.
-Rossy! Co się
z Tobą do cholery dzieje?- krzyknęłam, a on? A on tylko powiedział
Miłej zabawy i
wyszedł z salonu. Serce mi w tym momencie pękło i poleciało kilkanaście łez,
Kieran wyjął z kieszeni chusteczkę i otarł moją twarz.
-Dobrze, Laura
nie chcemy Cię dużej trzymać, więc zadzwoń jutro dobrze? -Delly się szeroko uśmiechnęła, wszyscy się
pożegnali, a ja wyłączyłam laptopa. Po tym wszystkim Kieran mnie mocno
przytulił, dziwnie się poczułam, ale nie chciałam od niego odchodzić. To był naprawdę dobry chłopak.
-Laura nie chcę
Cię ciągnąć na siłę, więc jak chcesz możemy odwołać dzisiejszy wieczór…
-Nie Kieran,
jest okej, poprawie makijaż i idziemy. W mgnieniu oka to zrobiłam, potem szybko
wróciłam do chłopaka, zamknęłam drzwi i razem z resztą udaliśmy się na miasto.
-Laura, mogę
wiedzieć kim były te osoby z którymi rozmawiałaś przez Internet? Dlaczego jak zobaczyłaś
tamtego chłopaka, popłynęły Ci łzy? Skrzywdził Cię?! Bo jak tak, to nie ręczę
za siebie.- powiedział Kieran, a Dean, Sean i Kit się na mnie dziwnie
popatrzyli.
-Nie chcę o tym
dzisiaj rozmawiać dobrze? Dzisiaj chce wszystko odreagować.- powiedziałam i
przytuliłam się do chłopaka.
-Dobrze, ale
opowiesz mi wszystko jutro dobrze?
-Oczywiście, to
co idziemy Zaszaleć?! – spytałam uradowana i zaczęłam tańczyć na chodniku, co z
tego, że ludzie się patrzyli na mnie jak na debilkę.
~Narrator~
Tym czasem w
domu Lynch’ów wszyscy byli zszokowani zachowaniem Rossa.
-Ross staje się
nie możliwy!- rzekł smutno Rocky
-Można to
zauważyć… Ostatnio byłem z Paulą i Moniką w sklepie i widziałem jak Ross lizał
się z jakąś laską- dopowiedział Ryland
-Chce mi się
płakać przez niego, co się stało z Moim braciszkiem? –Delly pociągnęła nosem i
usiadła na kanapie.
-Nie chce być
wredna, ale to wszystko wina Laury, gdyby ona nie wyjechała, to Ross nigdy się
by taki nie stał.- powiedziała smutno Paula
-Nie możemy jej
za to winić, przecież dostała szanse, ona zawsze marzyła o swojej płycie… A po
za tym ona nie wyjechała na zawsze.. Za miesiąc wróci tutaj, więc może postawi
go do pionu… Tak strasznie żałuje, że teraz nie ma tutaj z nami Rikera… Nie
chcę go teraz martwić, teraz powinien zająć się Vanessą, jeśli wiecie o co mi
chodzi- powiedział Rocky i lekko się uśmiechnął na swoje ostatnie słowa.
-Tak przy
okazji, niezły ten chłopak… Kieran on się chyba nazywał…- powiedziała Paula,
ale szybko zamilkła spotykając groźną minę Rocky’ego.
-Oj kochanie,
dobrze wiesz, że jesteś najlepszy – Paula podeszła do Rocky’ego i go pocałowała.
-Ej nie
będziemy cały dzień siedzieć w domu! Idziemy na plaże?- zaproponował Ratliff
-Jasne! Czemu
nie. No to szybko! Zbierać się!- zarządziła Delly i się uśmiechnęła
-Dobrze panie
Generale – odpowiedzieli wszyscy i się rozeszli.
Dwadzieścia
minut później rodzeństwo było gotowe, teraz tylko musiało zahaczyć o dom Moniki
I Pauli, ale to nie był żaden problem, gdyż ich dom znajdował się prawie przy
samej plaży. Przyjaciele wyszli krzycząc do Rossa.
-Ross idziemy
na plaże, a ty jak chcesz możesz dojść- niestety nie usłyszeli odpowiedzi, więc
zamknęli drzwi i podżyli w drogę. W tym czasie jak oni wyszli Ross zszedł na dół i włączył telewizor.
-No, a nie
mówiłem? Już sobie kogoś znalazła! A zresztą co mnie to interesuje? Nowy Ross,
Zły Ross, musi o niej zapomnieć!- pomyślał, machnął ręką i kontynuował oglądanie
telewizji.
Natomiast w
Nowym Yorku wszyscy świetnie się bawili, prawie… Wszyscy byli już pijani,
oprócz Kierana.
~Kieran~
Tak strasznie
zastanawia mnie fakt, dlaczego jak zobaczyła tego człowieka poleciały jej łzy?
A co jak ją skrzywdził?! Wtedy nie ręczę za siebie! Nikt nie ma prawa jej
skrzywdzić. Chłopaki się ze mnie nabijają, że się w niej zakochałem, ale to nie
prawda. Traktuje ją jak młodszą siostrzyczkę, zabiłbym jakby ktoś, coś jej zrobił.
Co z tego, że konsekwencje tego byłyby straszne… Rozmyślenia przerwał mi widok
Laury, która piła już drugą flaszkę, Sean, Dean i Kit byli już urąbani w cztery
dupy, no cóż… Oni trafią do domu, gorzej z małą. Jak najszybciej podbiegłem do
brunetki.
-Laura,
kochanie dość na dziś.
-Nie, Chce
jeszcze Kieran!
-Nie pozwalam
Ci, już i tak za dużo wypiłaś. Wracamy do domu!
-Przestań mi
rozkazywać okej, nie jesteś ani moją rodziną, ani moim chłopakiem! Rozumiesz?! – krzyknęła do mnie
-Laura! Ogarnij
się! Nie chce żeby coś Ci się stało! Zrozum, że martwię się o Ciebie!
-Dobra, dobra,
ale nie krzycz na mnie. – Złapałem brunetkę pod ramię i tak udaliśmy się do jej
apartamentu. Wyszliśmy na świeże powietrze, Laura się trochę ogarnęła i mogła
iść o własnych silach, ale cały czas na jej twarzy widniał smutek. Nie chciałem
jej zadręczać już pytaniami, wiec całą drogę szliśmy w ciszy. Po chwili doszliśmy
na miejsce.
-Kieran, a
gdzie Dean, Sean i Kit?- zapytała
-Wsadziłem ich
w taksówkę i pojechali do domu. – odpowiedziałem wyciągając z jej torebki klucz
od pokoju.
-Kieran Przepraszam, żE na Ciebie tak naskoczyłam... Jeszcze raz przepraszam...- powiedziała wchodząc
-Nic się nie stało. - Nie czekając długo wziąłem ją na ręce
i położyłem na łóżku. Po chwili zasnęła, a przynajmniej mi się tak wydawało,
ale jak chciałem wyjść złapała mnie za rękę i powiedziała, żebym został. No co
ja mogłem?Nic nie mogłem! Nie mogę jej samej zostawić w takim stanie. Położyłem się obok niej, ona się przytuliła i tak po chwili zasnęliśmy.
~Narrator~
Rodzeństwo jak
zrobiło się ciemno wróciło do domu, gdzie zastało Rossa, który spał z butelką
wina na kanapie, Nie chcieli go budzić, więc szybko zrobili sobie kolacje, zjedli
i wszyscy udali się do pokoju Delly, resztę wieczoru spędzili grając w karty i rozmawiając
o wszystkim i o niczym…
_________________
Hej, hej witam ponownie, jak widać zaszalałam i dodałam kolejny rozdział :)
Mam nadzieje, że się podobał.
Wybaczcie, ale nie miałam pomysłu na tyuł rozdziału, więc jest jaki jest :D
Dobrej Nocy!
-Renia *,*
